Sara Blaedel schreef De verdwenen Deense uit respect voor haar ouders
Dat de reeks signeersessies met Karin Slaughter en een diner met boekhandelaren de Deense Sara Blaedel niet in de koude kleren is gaan zitten blijkt wel uit haar schorre stem en de sjaal die strak om haar hals zit. Gelukkig is er de service van het chique Amsterdamse hotel dat haar een verzachtend drankje serveert.
Als de kamillethee met honing zijn werk doet, vertelt de schrijfster bevlogen over haar onverwachte carrière als thrillerschrijfster die haar tot een van de meest bekroonde auteurs van Denemarken maakte.
“Het idee dat ik schrijfster zou kunnen worden is nooit in mijn hoofd opgekomen, wel heb ik altijd van misdaadboeken gehouden. Ik heb zelfs enige tijd een kleine uitgeverij gehad die vertaalde Amerikaanse detectives uitgaf. In die tijd werkte ik ook als journaliste en voor een televisieproductiebedrijf.”
“Vooral dat laatste was nogal heftig : urgente deadlines, lawaai en heel veel mensen om je heen. Om aan die hectiek te ontkomen begon ik in mijn hoofd een verhaal te vertellen over een journaliste die werd vermoord. Merkwaardig genoeg was Louise Rick, die nog steeds een hoofdrol heeft in mijn werk, meteen duidelijk in beeld.”
“Een vreemde ervaring; het ging maar door daarbinnen. Omdat ik nieuwsgierig was hoe het verder zou gaan, besloot ik het verhaal op te schrijven. Ik stuurde ook een brief naar een politieman met wat vragen. Hij belde meteen terug en vanaf dat moment was het ‘echt’. En nu ben ik negen boeken verder.”
“Toen ik eenmaal begon, heeft er nooit enige twijfel bij mij bestaan dat ik over misdaad wilde schrijven. Als kind was ik al dol op detectiveverhalen, De De vijf boeken van Enid Blyton heb ik verslonden. Mijn moeder, die actrice was, heeft me met haar mooie stem urenlang voorgelezen uit Agatha Christie. Heerlijk vond ik dat.”
“Voordat ik begin met een nieuwe titel, doe ik eerst heel uitgebreid onderzoek. Pas als ik alle informatie heb, begin ik met het opbouwen van het plot. Of beter gezegd: ik weet dat ik van A naar B moet komen, maar nog niet via welke route. Inmiddels heb ik geleerd dat tijdens het schrijfproces zaken heel anders lopen dan ik van tevoren gepland had.”
“Tegenwoordig neem ik de tijd om de personages uitgebreid te beschrijven voor mezelf. Veel daarvan haalt het boek nooit, maar ik weet het en dat is genoeg.”
Blaedel neemt nog een slokje thee en vervolgt gedreven: “In de eerste zes boeken werkte Louise bij de afdeling Moordzaken en legde ik de nadruk vooral op technische aspecten. Nu gaat het me vooral om de psyche: wat we met ons meedragen, bepaalt wie we zijn. Het verleden heeft invloed op ons handelen in het heden. Ik begon hiermee bij De vergeten zusjes. Toen wist ik: dit is mijn stem.”
In de intrigerende thriller De verdwenen Deense wordt Louise Rick door de Engelse politie gevraagd te assisteren bij de moord op een vrouw die werd gedood in haar eigen huis. Het slachtoffer werd sinds achttien jaar vermist in Denemarken. Als blijkt dat de vrouw een Zwitserse bankrekening had waar regelmatig grote bedragen op werden gestort door onbekende Denen staat Louise voor een raadsel. Dan verdwijnt ook nog eens haar collega en geliefde Eik plotseling…
De schrijfster: “ Ik wilde Eik, die steeds belangrijker wordt voor Louise, in dit boek een eigen achtergrond geven. Door zijn verhaal te vertellen voegde ik extra diepte aan zijn persoonlijkheid toe.“
“Maar waar het me werkelijk om ging, is een kwestie die hier in Denemarken veel gevoeliger ligt dan in Nederland. Toen mijn ouders op hoge leeftijd binnen drie maanden achter elkaar overleden, groeide bij mij het besef dat we in Denemarken moeten praten over hoe we omgaan met de dood.”
“Mijn moeder heeft altijd duidelijk aangegeven dat het van haar niet meer hoefde als mijn vader er niet meer zou zijn. Die gedachte kon ik niet verdragen, ik wilde haar niet missen. Maar toen ze uiteindelijk heel ziek werd en geopereerd moest worden, begreep ik het. Het ging niet om mij, maar om haar waardigheid. Mijn vader werd uiteindelijk zo zwak dat hij niet meer kon slikken, terwijl hij bijna verging van de dorst.”
“Uit respect voor mijn ouders heb ik dit boek geschreven. De verdwenen Deense werd goed ontvangen en kreeg zelfs een belangrijke literaire prijs. Het boek heeft de discussie over een waardige dood zeker op gang gebracht. “
[bol_product_links block_id=”bol_5783b02428d91_selected-products” products=”9200000046204820″ name=”boeken” sub_id=”” link_color=”313138″ subtitle_color=”444C5C” pricetype_color=”51645E” price_color=”ABBCB0″ deliverytime_color=”444C5C” background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
Geef een reactie