“We hebben heel wat levens verspild”
Het is een markant duo: de grote Borge Roslund en de pezige Anders Hellström. Eventjes in Nederland om hun nieuwste boek Drie minuten persoonlijk toe te lichten.
Drie minuten is een rauwe, indringende thriller die direct onder de huid kruipt en daar niet meer vandaan komt tot je de laatste bladzijde hebt gelezen. Voor Ewert Grens het vast personage van het schrijversduo is er een kleine, maar cruciale rol.
Het is een hernieuwde kennismaking met de Zweed Piet Hoffmann die in Colombia als infiltrant voor de Amerikanen werkt. Een rol die hem niet vreemd is, omdat hij in Drie seconden in Stockholm dit soort werk deed. De samenwerking met Hoffmann legt de Amerikanen geen windeieren, dankzij hem hebben ze een groot aantal druglabs kunnen ontmantelen. Maar als een belangrijke Amerikaanse politicus wordt ontvoerd in Colombia slaan de Amerikanen terug met een dodenlijst.
Door zijn rol als beveiliger van een van de grote drugsbaronnen staat Piet Hoffmann daar ook op. Als de ene na de andere Colombiaanse crimineel wordt omgelegd, zint Hoffmann op een uitweg voor hem en zijn gezin. Hij wendt zich tot een contactpersoon uit zijn tijd in Stockholm.
Het Zweedse schrijversduo voelt zich wonderwel op zijn gemak in het hotelvertrek met de barokke meubels. De twee zijn wel gewend aan contrasten; Roslund werkte als ervaringsdeskundige bij de reclassering en kwam in contact met Hellström tijdens diens journalistieke werkzaamheden voor een van de belangrijkste actualiteitenprogramma’s van Zweden. Samen besloten ze te gaan schrijven om sociale misstanden in de maatschappij aan de orde te stellen. Met als resultaat een aantal thrillers die onbetwist tot de top van het genre horen. Een ervan is Drie seconden, het verhaal van een ex-crimineel die undercover gaat voor de Zweedse recherche en vervolgens volledig in de steek wordt gelaten. Drie minuten is een waardig vervolg op deze weergaloze thriller
Waarom dit vervolg?
Hellström (duidelijk de prater van de twee): “We wilden een verhaal schrijven over misdaad vanuit de onderwereld gezien en besloten dit door middel van verschillende gezichtspunten te doen. Het moest voor de helft uit feit en voor de helft uit fictie bestaan en focussen op de consequenties van misdaad. Driekwart van alle crime is gerelateerd aan drugs. Van de kleinste autokraak tot de meest gecompliceerde moordzaak.”
“In onze vorige boeken hebben we kleinere thema’s aangekaart, maar nu wilden we naar de bron van alle druggerelateerde misdaad: Zuid-Amerika. We kozen voor Colombia.”
“Maar hoe moesten we dit verhaal vertellen? Hoe krijgen we de honkvaste Ewert Grens naar Colombia? Er ging een lampje branden: we hebben Piet nog! De beste infiltrant ter wereld!”
Roslund: “Tenminste, volgens ons. Het was leuk om weer over hem te schrijven. We waren benieuwd hoe het met hem en zijn gezin was.”
Hellström: “Als schrijvers hadden we in de vorige zes boeken in totaal twaalf mensen omgebracht. Het was voor ons een erekwestie dat ons werk gewelddadig leek, maar niet was. Nu hebben we heel wat levens verspild.”
Roslund, haast verontschuldigend: “Sommige personages zullen zeker angst aanjagen, zoals de kindmoordenaars opgevoed en getraind door Escobar om te doden. Iedereen vertrouwt een kind nietwaar?”
Hellström schuift de kopjes op het tafeltje aan de kant en trekt denkbeeldige lijnen met zijn handen: “Kijk, in ons universum moeten we ervoor zorgen niet te voorspelbaar te zijn. Vanwege de vele doden hebben we meer humor en meer actie ingevoegd om het geheel in balans te houden. Dat hadden we nodig om de spanning te doorbreken.”
Hoe hebben jullie de research voor dit boek aangepakt?
Roslund: “Normaal gebruiken we onze bronnen in Zweden, contacten waar we heel lang over hebben gedaan om hun vertrouwen te winnen. Ze deelden echt hun levens met ons.”
“Nu moesten we naar Colombia. Ik zal het heel eerlijk zeggen: ik durfde niet, Anders moest alleen gaan. Het was te gevaarlijk; ik voelde me machteloos. Zet me in een willekeurig slechte buurt in Zweden – die zijn er – en ik zie alle onderstromen, alle spanningsvelden. Dan weet ik waar ik aan toe ben. Maar daar? Ik heb me verschrikkelijk schuldig gevoeld dat Anders alleen ging.”
Hellström: “Het was ook eng. De mensen met wie ik omging zaten nog steeds in de business. Ik heb simpelweg moeten besluiten ze te vertrouwen in de bordelen en de achterbuurten. Voor 99 procent zijn dit prima mensen, maar dat laatste procent: dat wil je niet weten. Ik ben nooit bang geweest voor de bad guys, maar nu wel.”
“Mijn gids was nog steeds min of meer crimineel, hij zat diep in de drugsmaffia als rechterhand van de baas. Nu moet hij leven met de gevolgen van zijn daden. Niet dat dat iets goed praat, maar het geeft aan dat er nog een geweten aanwezig is bij hem en voor mij is het een bewijs dat hij geen psychopaat is.”
Roslund: “Er wordt altijd gezegd dat iemand een keuze heeft. Maar dat is niet zo. Daarvoor moet je weten dat er keuzes zijn en dat weet je niet als je er in bent opgegroeid.”
(Uitg. De Geus)
[bol_product_links block_id=”bol_57796f6cc2dcf_selected-products” products=”9200000057251920″ name=”boeken” sub_id=”” link_color=”313138″ subtitle_color=”444C5C” pricetype_color=”51645E” price_color=”ABBCB0″ deliverytime_color=”444C5C” background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”0″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
Geef een reactie