Bijna een jaar na zijn wereldwijde bestseller De stille patiënt is nu het tweede boek van Alex Michaelides in Nederland verschenen. De nimfen is een intrigerende thriller met psychologische diepgang, literaire verwijzingen én een gastrolletje voor de protagnisten uit De stille patiënt. Eenzame opsluiting vanwege Corona blijkt heel soms toch iets moois op te kunnen leveren.
De Grieks-Britse Psychologe Mariana Andros is een jaar na de verdrinkingsdood van haar man Sebastian nog steeds in diepe rouw. Ogenschijnlijk lijkt het alsof zij het leven weer heeft opgepakt, maar van binnen overheerst nog steeds groot verdriet.
Als haar nichtje Zoë haar dringend nodig heeft reist ze meteen af naar Cambridge waar de jonge vrouw studeert. Aanvankelijk is Mariana bang om terug te keren naar de plek waar ze zo gelukkig was met Sebastian, maar de herinneringen blijken helend in plaats van traumatisch.
Het lichaam van een vriendin van Zoë is gevonden, zwaar toegetakeld door een grote hoeveelheid messteken. Zoë beschuldigt Edward Fosca, de charismatische en populaire hoogleraar Griekse tragedie. De man had voortdurend een groepje vrouwelijke volgelingen om zich heen die zichzelf ‘de Nimfen’ noemden. Er hangt een waas van geheimzinnigheid om het groepje studentes.
Het duurt niet lang of Mariana is er honderd procent van overtuigd dat Fosca inderdaad schuldig is aan de moord op zijn studente. Met de subtiliteit van een losgeslagen projectiel gaat ze op onderzoek uit. Als er nog meer Nimfen worden vermoord, neemt Mariana’s gedrevenheid alleen maar toe, zonder zich te realiseren dat ze daardoor ook haar eigen leven in gevaar brengt…
Alex Michaelides heeft Grieks-Engelse ouders en studeerde Engelse literatuur in Cambridge. In zijn nawoord schrijft hij dat De nimfen een eerbetoon is aan schrijfsters van klassieke Britse detectiveromans zoals Agatha Christie, Dorothy Sayers en Ruth Rendell.
Na zijn bestseller De stille patiënt zat Michaelides vanwege de lockdown opgesloten in zijn appartement om een tweede thriller te schrijven. Hij combineerde zijn heimwee naar verschillende plekken uit zijn jeugd en studententijd met zijn herinneringen aan de Britse detectiveromans die hij als tiener graag las.
Daarmee viel voor mij het een en ander op zijn plek, want verschillende keren werd ik tijdens het lezen van De nimfen herinnerd aan het werk van Agatha Christie.
Het gedicht The lady of Shalott van Alfred Tennyson staat aan de basis van dé sleutelscène uit The mirror crack’d from side to side (De spiegel barstte) een van Agatha Christies bekendste boeken. Alex Michaelides maakt op prachtige wijze gebruik van het gedicht In Memoriam van Tennyson om Mariana’s rouwproces vorm te geven en verwijst hiermee indirect ook naar Christie.
Datzelfde lampje in mijn hoofd sprong aan als Mariana in De nimfen aanwezig is bij de vondst van een van de verminkte slachtoffers en geschokt de dode ogen van de vrouw associeert met een bekend citaat uit de tragedie The Duchess of Malfi. “Bedek haar gelaat, mijn ogen worden verblind – ze stierf jong.”
Woorden die in het toneelstuk gesproken worden door een moordenaar die neerkijkt op zijn slachtoffer. In Sleeping Murder (Moord uit het verleden), de laatste Agatha Christie met Miss Marple als detective speelt dit citaat een cruciale rol.
Michaelides heeft zijn eerbetoon aan de klassieke whodunit er gelukkig niet te dik opgelegd waardoor De nimfen in de eerste plaats een psychologische thriller van grote klasse is. Wel weet Michaelides zijn verdachtmakingen goed te doseren zodat je als lezer op gegeven moment ieder personage met scheve ogen bekijkt en de onthulling uiteindelijk als een behoorlijke verrassing komt. En dat is toch hét kenmerk van een goede whodunnit.
Uitgeverij Cargo, € 20,99
Geef een reactie